[i]
CRITO.
J. B. WOLTERS.
1846.
[ii]
[iii]
VOORREDE.
Met den hartelijksten dank aan die velen, die doorhunne inteekening ons doel wel hebben willen bevorderen,bieden wij hun en onze verdere landgenooten Plato’sboekje aan.
Wat wij ter inleiding of opheldering er bijvoegden,ontleenden wij zoo veel mogelijk aan de Ouden, enmeestal woordelijk. Bovendien hebben wij natuurlijkgebruik gemaakt van ’t geen anderen ons aanboden.
Mogt onze bewerking de goedkeuring van bevoegdebeoordeelaren verwerven, dan hopen wij eveneens denPhaedo, den Protagoras en nog een paar stukken vanPlato te doen volgen.
[1]
INLEIDING.
De inval der aziatische vreemdelingen in Griekenlandwas teruggeslagen niet alleen, maar de perzischekoning ook tot een’ schandelijken vrede genoodzaakt,en wel voornamelijk door atheensche veerkracht enheldenmoed. Zulke tijden van dreigend gevaar zijnhet, die helden scheppen en alle geniën doen ontwaken:dan, vooral wanneer een bange strijd de zegeheeft aangebragt, dan klopt de boezem van een hooggevoel, en er ontstaan meesterstukken, die latere,kalmere, maar ook verslapte tijden bewonderen,maar niet meer evenaren. Zoo was te Athene doorAeschylus, Sophocles en Euripides het treurspel,—doorCratinus, Eupolis en Aristophanes het blijspelgeschapen, ontwikkeld, volmaakt,—door anderemeesters andere schoone kunstgewrochten daargesteld.
Op de scheppingen der fantasie volgen de ontwikkelingendes verstands: Herodotus en Thucydides,Plato en Xenophon, Lysias en Isocrates schiepen het[2]welligt nooit geëvenaarde attische proza, weldra, buitende poëzij, de eenige heerschende taal. Door dezeen andere omstandigheden was en bleef Athene hetmiddelpunt van grieksche beschaving en griekschewijsheid.
Der Grieken nadenken wa