1. Het — in den tekst staat in de plaats van het hoofdwoord; zoo een gedeelte hiervantusschen haakjes staat, wordt dit laatste niet begrepen in het —. Voorbeeld: Acoustic(al); —-duct; het — in —-duct staat daarom alléén in plaats van Acoustic, dus van het niet tusschen haakjes geplaatste.

2. Van afgeleide woorden is de uitspraak slechts opgegeven bij verschil met het hoofdwoord;de klem wordt, zoowel in de herspelling als in de niet herspelde woorden, door vette,de halve klem door gewone, en de rest van het woord door cursieve letter aangeduid;Animative beteekent dus, dat de eerste a den hoofdklem, de tweede a den bijtoon heeft; de quantiteit van den klinker is als die van het hoofdwoord, tenzij anders opgegeven.

3. De noodige eigennamen zijn niet in eene afzonderlijke rubriek geplaatst, maar in het werk zelf opgenomen, en alleendesnoodig is de vertaling ervan opgegeven.

4. De woorden op eene r laten deze letter in de uitspraak vrij wel vervallen; alléén zoo door samenstellingof afleiding een vokaal op de r volgt, wordt deze letter weer gesproken; b.v. Jabber, džabə, maar: Jabbering, džabəriŋ.

5. Woorden als nature heb ik zonder sisklank, dus als neitjə en niet als neitšə, voorgesteld in de transcriptie, omdat de vreemdeling zich hier licht aan overdrijvingschuldig maakt, en bovendien in onzen tijd deze sisklank in de beschaafde Engelscheuitspraak steeds meer verdwijnt; alléén Soldier wordt nog zeer krachtig souldžə gesproken, terwijl de vulgaire uitspraak soudžə verkiest.

6. Bij de phonetische transcriptie van woorden als poor, your, etc. ben ik opzettelijk wat conservatief gebleven; ik weet wel, dat pö en yö zéér dikwijls gehoord worden, maar dan toch alléén in het vlugge gesprek;

BU KİTABI OKUMAK İÇİN ÜYE OLUN VEYA GİRİŞ YAPIN!

Sitemize Üyelik ÜCRETSİZDİR!